La “rotondite” piacentina: «Anca Pìttul, finalmeint, al g’ha ’l so inturtiameint»

Il nostro Ernesto Colombani ha voluto dire la sua in rima sulla “rotondite” che si è estesa a macchia d’olio in tutta la provincia.

La rotondite

A San Zorz, la nuvitä,

l’è la strä ca s’è inturtiä.

S’è mäi vist csé tant rutond,

l’è na roba ad l’ätar mond.

Quad t’é fatt tütt al percurs,

s’t’è mia ciucc, at ball cmé un urs!

E ag vurà i Carabàn,

par cattät se t’è zù ad man.

Anca Pìttul, finalmeint,

al g’ha ’l so inturtiameint.

Un po’ ad terra tratta via,

par fä, i disan, migliuria.

Ma in attesa ad n’ätra impresa,

fum i cöint ad l’ültma spesa.

Seiuncu zeru, dop al sett,

pär ch’i sian giüst parfett!

La ‘rotondite’, gnint da dì,

l’è un morb ca fa inlucchì.

Ill Pruvinc’ igh vann suggett 

e i s’infettan tütt e ad gett.

I Cumöin, d’i’ess cuntagiä,

tütt igh speran, i’enn dasprä.

Ma vöt mëtt che ’l girameint,

al sia fatt volütameint?

Gira, gira e ’l sarvell,

a vaiòn ag va ill rudell.

(Csé t’vëd mia cmé i tullein,

i svanissan dal bursein).